Moliler, Peciliaceae ailesinden, doğurarak üreyen küçük bir balık grubudur. Bu tarihi isim, daha önce Moli ırkına dâhil olmaları ile ilişkilidir. Modern sınıflandırmaya göre, bunlar Poecilia ırkına dâhildirler.
İçindekiler
Genel bilgiler
Çok popüler ve bakımı açısından iddiasız balıklardır, bunları beslemek deneyimsiz akvaristler için bile sorun yaratmayacaktır. Seleksiyon sayesinde, gövde rengi ve şekli bakımından farklılık gösteren çok sayıda form elde edilmiştir.
Diğer Poecilialarda olduğu gibi Moliler için de canlı doğum karakteristiktir. Bu, yumurtaların dişinin rahminde döllendiği, geliştiği ve bağımsız beslenmeye hazır olan nispeten büyük bir yavrunun doğması anlamına gelmektedir. Bu durum balıkların popülaritesine katkıda bulunur, çünkü ortak bir akvaryumda bile balıktan yavru almak çok kolaydır.
Balıklar barışçıl, oldukça büyük ve hareketlidir. Bu nedenle saldırgan olmayan türlerin bulunduğu herhangi bir akvaryumun süsü haline geleceklerdir.
Dış görünüş
Moliler çok güzel balıklardır. Balıkların doğal rengi sarımsı-gri veya gümüştür, yüzey boyunca gri-mavimsi, mavimsi-siyah veya sarı-yeşil benekler dağılmıştır. Gövde uzunlamasınadır ve yanlardan basıktır, kafası ortalama büyüklüktedir, ağız yukarıya doğrudur ve gözleri oldukça büyüktür. Türlerin çoğunluğunda yüzgeçler kısadır, çok gelişmiş bir sırt yüzgecine sahip olan Mollienesia velifera buna bir istisna teşkil etmektedir. Kuyruk yüzgeci yuvarlaktır. Tüm Molilerde dişiler erkeklerden daha büyüktür ve 10 cm’ye kadar ulaşabilirler. Cinsel dimorfizm belirgindir: erkekler dişilerden daha küçüktür ve özel bir üreme organı olan gonopodyuma sahiptirler. Bu, değişime uğramış olan bir anal yüzgeçtir, tübül şeklindedir, erkek bunun sayesinde cinsel ürünlerini dişinin gövdesine sokabilir. Dişinin anal yüzgeci üçgen şeklindedir, yuvarlaklaşmıştır.
Yetiştiricilerin çabaları sayesinde farklı renklere sahip çok çeşitli Moliler elde edilmiştir: Siyah, Sarı, Kar beyazı-beyaz, vb. Lire benzeyen bir kuyruk yüzgecine sahip olanlar ve balonlar (kısaltılmış bir gövdeleri ve şişkin bir karınları vardır) çok popülerdir.
Ortaya Çıkış / Keşif Tarihi
Tanımlanan ilk Mollienesia türü Mollienesia sphenops olmuştur. Tanımlama, Fransız zoolog Ashile Valenciennes tarafından, 22 ciltlik “Balıkların Doğa Bilimi” üzerinde çalışmalarını yapması sürecinde 1846 yılında verilmiştir.
50 yıldan uzun bir süre geçtikten sonra, British Museum of Natural Science’daki örneklerin incelenmesinin sonuçlarına göre ünlü iktiyolog-taksonomist Charles Tate Regan tarafından Özgür Moli ve Mollienesia velifera tanımlanmıştır.
Mollienesia latipinna Avrupa’ya 1913 yılında gelmiştir.
1920’den itibaren aktif seleksiyon çalışmaları başlamış, çeşitli melezler birbiri ardına ortaya çıkmıştır. Öncelikle, üç ana Moli türü: Sphenops, Latipinna ve Velifera arasında melezleme yapma imkanı buna katkıda bulunmuştur.
Balıklar akvaristler arasında hızla popülerlik kazanmaktadır. Florida’daki balık yetiştiricilerinde Mollienesia Sphenops’un özenle seçilmesiyle 1925’te siyah ve benekli bir form elde edilmiştir. Bunu Amerikalı yetiştirici Jack Bitter’a borçluyuz. 1908’de ABD’ye göç eden Alman kökenli Bill Sternke tarafından daha ileri seleksiyonlar devam etmiştir. Tamamen kadife siyahı bir Moli formunu elde etmesi 11 yılını almıştır. Bu cinse Siyah Moli (Black Molly) adı verilmiştir. Bugüne kadar en çok aranan cins bu olmuştur. “Moli” denildiğinde akvaristlerin çoğunun aklına Siyah Moli gelir, bu en bilinen cinstir. Bu balığın popülaritesinin zirvesi 60’lı yıllara dayanmaktadır. Sternke daha sonra altın olarak adlandırılan Mollienesia-Albinosları elde etmiştir.
Son trend, kısaltılmış bir gövdesi ve şişkin bir karnı olan Balon Molilerin ortaya çıkışı olmuştur.
Yaşam alanı
Molilerin doğal yaşam alanları ABD’nin güneydoğu kısmı, Orta Amerika, Güney Amerikanın kuzeyi ve doğusudur. Bu balıklara hem tatlı su kütlelerinde hem de okyanusa akan nehirlerin ağızlarında bulmak mümkündür. Bu yerlerde, nehirlerin tatlı suları ve okyanusun tuzlu suları karışmaktadır. Ancak buna rağmen, bazı Moli popülasyonları artan tuzluluk seviyelerine sorunsuz bir şekilde uyum sağlamışlardır.
Mollienesia sphenops, Meksika’dan Kolombiya’ya kadar yer alan su kütlelerinde yaygındır. Yüksek yüzgeçli bir tür olan Velifera Yucatan Yarımadasına (Meksika) özgüdür. Mollienesia latipinna, Amerika Birleşik Devletlerinin güney eyaletlerinin (Texas, Florida, Carolina, Virginia) su kütlelerini tercih eder.
Zahmetsiz, hepçil oluşları ve canlı doğumla üremeleri, Molilerin Orta ve Güney Amerika’nın geniş tropikal bölgelerine yerleşmesine olanak sağlamıştır.
Akvaryum formlarına gelince, Güneydoğu Asya ülkeleri de dahil olmak üzere özel balık çiftliklerinde kitlesel olarak yetiştirilirler ve diğer ülkeler için satışa sunulurlar. Meraklıların akvaryumlarında bu balığa dünyanın her yerinde rastlamak mümkündür.
Cinsler
Dört doğal Moli türü tahsis edilmektedir:
- Küçük yüzgeçli Moli veya Mollienesia sphenops (Poecilia sphenops)
- Özgür Moli (Poecilia salvatoris)
- Mollienesia velifera (Poecilia velifera)
- Mollinesia latipinna (Poecilia latipinna)
Farklı gövde şekli, yüzgeçleri ve rengi olan diğer tüm balık türleri (örn., balonlar ya da “lirler”), dört ana türün melezlenmesi sonucunda elde edilen seleksiyon formlarıdır.
Mollienesia sphenops (Poecilia sphenops)
Mollienesia sphenops, yanlardan bastırılmış, sıkı, uzatılmış bir gövdeye sahiptir. Kuyruk yüzgeci iyi gelişmiştir ve yuvarlak bir şekle sahiptir. Yüzgeçler ortalama büyüklüktedir. Ağzı, suyun yüzeyinden yiyecekleri yemek ve yosunları kazımak için uyarlanmıştır. Gövde boyu 6 ila 10 cm arasındadır, dişiler erkeklerden daha büyüktür. Anal yüzgeç gonopodyuma dönüşmüştür.
Akvaryumlarda doğal renklere neredeyse hiç rastlanmaz. En popüler olanı tamamen siyah olan formdur. Ancak yapay olarak elde edilen diğer renklere de rastlamak mümkündür: beyaz, sarı, benekli. Kuyruk yüzgeci genellikle lir şekline sahiptir
Üzerinde herhangi bir leke bulunmayan siyah kadife rengi pulları olan Moliler en değerli örnekler olarak kabul edilmektedir. Bu tür balıklarda büyük siyah gözler neredeyse hiç görülmez. Mat rengi sayesinde, bu tür balıkların gövdesi parlamaz.
Balık barışçıl, aktif balık suyun üst ve orta katmanlarını tercih eder. Çok sıçrar, bu nedenle akvaryumda bir kapak olması zorunludur.
Besleme için optimum su parametreleri:
- Sıcaklık — 25-28°C
- pH = 7.5-8.2
- Su sertliği -11-30 dGH.
Özgür Moli (Poecilia salvatoris)
Bu balık uzun süre Poecilia sphenops’un renk varyasyonu olarak kabul edilmiştir, ancak şu anda ayrı bir türe tahsis edilmiştir. Özgür Moli, Guatemala’nın su kütlelerinde yaşar. Bu balığa akvaryumlarda nadiren rastlanır, ancak oldukça güzel bir renge sahiptir. Gövdesi gümüş-sarıdır, mavimsi bir renk tonuna sahip olanlar da vardır. Çok parlak karın ve sırt yüzgeçlerine sahiptir (siyah, kırmızı veya beyaz). Balık çok dayanıklıdır, suya tuz eklenmesini gerektirmez. Saldırgan olmayan balıkların bulunduğu ortak bir akvaryumda rahatlıkla yaşayabilir. Beslenmesinde bitkisel kökenli yemler ağırlıklı olmalıdır. Optimal su parametreleri Mollinesia sphenops için olana benzerdir.
Mollinesia velifera (Poecilia velifera)
Bu türün ayırt edici bir özelliği, erkekteki yelpaze şeklindeki iyi gelişmiş bir sırt yüzgecidir, bu nedenle balık yelken balığı olarak adlandırılır. Boyutu 4-5 cm’ye kadar ulaşabilir. En büyük Molilerden biri 13 cm uzunluğa ve doğada ise 16 cm uzunluğa kadar ulaşır. Kuyruk yüzgeci yuvarlaktır. Gövdesinin doğal rengi, gümüş rengindedir, yatay noktalı çizgileri vardır. Çoğu zaman gövdenin ön kısmı turuncu renktedir. Kuyruk yüzgecinde çevresi boyunca turkuaz renk ve ortada turuncu renk vardır. Sırt yüzgecinin turuncu veya siyah bir kenarı olabilir. Dişilerin gövdesi gri-yeşil renktedir, noktalı çizgileri vardır. Akvaryuma deniz tuzu veya sofra tuzu eklenmesi durumunda kendilerini iyi hissedeceklerdir.
Boyutu nedeniyle beslenmesi için 100 litre hacimden başlayan daha büyük akvaryumlar gerektirmektedir. Ayrıca, komşularını da dikkatli bir şekilde seçmek gereklidir. Sumatra Barbusları gibi bazı balıklar Molinin yüzgecini yiyebilirler. Balık çok aktiftir, bu nedenle yüzmesi için geniş bir alana ihtiyaç vardır.
Doğal ortamda, sivrisinek larvalarını ve sivrisinekleri yemeyi sever.
Besleme için optimum su parametreleri:
- Sıcaklık — 24-27°C
- pH = 7.0–8.5
- Su sertliği 8-25 dGH’dir.
Mollinesia latipinna (Poecilia latipinna)
Bu balık başka bir şekilde, Geniş Yüzgeçli Moli olarak adlandırılır. Latipinna, Mollinesia velifera’ya çok benzer, onun “küçültülmüş kopyası”dır. Türün yanlarından düzleştirilmiş uzun, yoğun, dikdörtgen bir gövdesi vardır. Kafasında küçük diş sıraları olan yukarı dönük bir ağız bulunur. Dikdörtgen şekilli uzun sırt yüzgeci 12-14 ışından oluşur. Kuyruk yüzgeci yuvarlaklaşmış ve iyi gelişmiştir. Erkeklerde, üreme için hareketli bir organ olan gonopodyum vardır.
Erkekler akvaryumda 10 cm’ye kadar ulaşır, dişiler genellikle birkaç santimetre daha büyüktür. Balık parlak aydınlatmayı sever, beslenme konusunda seçici değildir.
Genel rengi mavimsi-gridir. Erkekler yeşilimsi mavi bir renk tonuna sahiptir. Yanları beyazımsı parlak noktalarla kaplıdır. Gövdenin alt kısmı parlak turuncu renktedir. Yüzgeçler mavi renktedir, turuncu kenarları vardır ve çok renkli noktalar ve çizgilerle kaplıdır.
Akvaryumda 3-5 yıl yaşarlar.
Besleme için optimum su parametreleri:
- Sıcaklık — 24-26°C
- pH = 7.5-8.0
- Su sertliği 15-20 dGH’dir.
Türlerin her biri, köklü ticari isimleri olan sabit renk formlarına sahiptir:
Seleksiyon formları
Altın Moliler
Bazen kırmızı gözlerin olduğu, beyaz-mavi bir ışıltısı olan sarı-turuncu renkte pullar ayırt edici bir özelliktir.
Gümüş Mollinesia (Kar Taneleri)
Sıklıkla gümüşi tonların olduğu kar beyazı renkle ayırt edilirler. Saf siyah formlarla birlikte çok etkileyici görünürler.
Balon Moli
Kısa bir vücut ve şişmiş bir karın ile karakterize edilmektedirler. Gövde boyutu 2,5 ila 12 cm arasındadır. Gövde rengi çok çeşitli olabilir: turuncu, beyaz, kırmızı, siyah.
İç organlar küçülmüş ve sıkışmıştır. Balıklar genellikle besleme koşulları konusunda seçicidirler. Skolyoz (omurga eğriliği) nedeniyle yaşam süreleri nadiren 1,5-2 yıldan fazla olur. Bununla birlikte, parlak fıçı şeklindeki balıklar akvaryumu çeşitlendirebilir ve çok popülerdirler.
Lir kuyruklu Moli
Hilal (lir) şeklinde kuyruğu olan Moli ırkları da çok popülerdir. Kuyruk uzunluğuna göre farklılık gösterebilirler.
Bakım ve besleme
Moliler en kolay bakılan balıklardan biridir. Bunları 7-10 bireyden oluşan küçük sürüler halinde beslemek iyi olacaktır. Tür içi saldırganlığı azaltmak için, balıkları bir erkek başına iki veya üç dişi olacak şekilde seçmek uygun olacaktır. Moliler için önerilen minimum akvaryum hacmi 50 litredir. Velifera için 100 litreden başlayan bir hacim seçmek gerekir, çünkü bunlar diğer kardeşlerinden çok daha büyüktürler. Balıklar aktif olarak yüzmeyi severler, bu nedenle kapaklı klasik dikdörtgen şekilli bir akvaryum edinilmesi önerilir: Moliler genellikle sudan dışarıya atlarlar. Balıklar parlak aydınlatmayı severler, gün ışığı süresi en az 12 saat olmalıdır.
Akvaryumun tasarımını zevkinize göre seçilebilirsiniz. Zemin toprağı olarak, koyu renkli orta fraksiyonlu çakıl taşları kullanmak iyi olacaktır. Odun kütüklerinden ve kayalardan birkaç barınak kurulabilir. Eğer yumurtlamaya hazır değillerse dişiler buralarda saklanabileceklerdir. Balıklar çoğunlukla akvaryumun üst ve orta katmanlarında yüzerler.
Moliler çok dayanıklı balıklardır ve çok çeşitli su parametrelerine uyum sağlayabilirler. Ancak yine de akvaryumda en uygun koşulların oluşturulması önerilir. Moliler, 23-28°C’lik bir sıcaklıkta ılık suyu sever. Sıcaklıkta ani dalgalanmalara izin verilmemelidir, bu balıkların sağlığı üzerinde çok kötü bir etki yapacaktır. Besleme için nötr veya zayıf asidik su uygundur (pH = 7-8). Ancak Moliler çok yumuşak suyu sevmezler, sertliğin 10 ile 20°dGH arasında tutulması iyi olacaktır.
Birçok Moli hafif tuzlu suda yaşayabilir. Literatürde sıklıkla, Molilerin bulunduğu akvaryumlardaki suyun periyodik olarak (2-3 g/l konsantrasyonuna kadar) tuzlanması tavsiye edilir. Bu amaç için özel deniz tuzu kullanmak iyi olacaktır. Ancak bunun sadece münferit balıkların beslenmesi sırasında mümkün olduğunu hatırlatmadan geçmemek gerek. Ortak bir akvaryumda bu güvenli olmayabilir çünkü komşu balıklar tuzluluktaki artışa dayanamayabilirler. Akvaryumda mutlaka yeterli filtreleme ve havalandırma olmalıdır. Düzenli su değişimlerini de unutmamalıdır: Haftalık olarak akvaryum suyunun % 25-30’unun taze su ile değiştirilmesi gerekir.
Moliler, canlı bitkilerin olduğu akvaryumlarda kendilerini çok iyi hissedeceklerdir. Yoğun bitki örtüsü adaları oluşturmayı unutmadan, yüzmeleri için boş bir alan bırakmak faydalı olacaktır. Moliler, bazı bitkilerin yumuşak yapraklarını yemeyi severler. Ayrıca dekorların ve toprağın yüzeyindeki yosunları kazıyabilirler.
Moli, akvaryumun durumunun iyi bir göstergesidir. Bunlar, oksijen eksikliği durumunda, suyun yüzeyine doğru yükselen balıklardan biridir ve metabolik ürünlerin birikmesi durumunda hareketini yavaşlatır ve yüzgeçlerini katlar veya sersemlemiş şekilde hareket ederler.
Uyumluluk
Moliler son derece dost canlısı balıklardır ve genellikle ortak akvaryumlarda beslenmeleri herhangi bir zorluğa yol açmaz. Çok nadir bireyler (çoğu zaman büyük türlerde) diğer türleri takip etmeye başlarlar. Balıkları dişilerin hakim olduğu sürüler halinde beslemek iyi olacaktır. Komşularını seçerken boyut açısından benzer olan balık türleri seçilir. Moliler diğer canlı doğuranlarla, Tetragillerle, Rasboralarla, Zebra Balıklarıyla, Koridorlarla, Ancistruslarla gayet iyi uyum sağlarlar. Moliler farklı Barbus türleri ile analaşabilirler. Sadece Velifera istisna teşkil etmektedir; erkeklerindeki uzun yüzgeçler zarar görebilir. Diğer balıklarla birlikte beslenmeleri durumunda akvaryumda barınakların ve yeterli miktarda suyun olması önemli bir husustur. Saf bir soyun korunmasının arzu edilmesi halinde istenmeyen melezleşmeyi önlemek için çeşitli Moli türleri bir araya getirmemelidir. Agresif olan büyük türlerin bile çiklitlerle birlikte beslenmesi tavsiye edilmez.
Yemleme
Moliler hepçil balıklardır. Bu, Molilerin beslenmesinde hem hayvansal kökenli hem de bitkisel gıdaların bulunması gerektiği anlamına gelir. Balıklar yemek konusunda tamamen iddiasızdırlar ve her türlü yemi zevkle yerler: canlı, dondurulmuş, kuru. Molileri sadece hayvansal gıdalarla beslemek kesinlikle tavsiye edilmez çünkü beslenmelerinde uzun süreli lif eksikliği olması gastrointestinal sistemin bozulmasına neden olur. Bitkisel beslemenin yokluğunda Moliler akvaryumun duvarlarındaki alg oluşumlarını yemekten hoşlanırlar (ağızlarının özel yapısı bu konuda onlara yardımcı olur) veya daha yüksek su bitkilerinin yumuşak yapraklarını alırlar. Birçok akvarist, bitkisel bileşenlerin eksikliğini telafi etmeye çalışırarak, akvaryuma haşlanmış marul, salatalık ve kabak koyar. Bu tür besinlerin (özellikle kötü kontrol durumunda) su kalitesini hızla bozduğuna dikkat çekmek gereklidir.
Dengeli olduğundan, gerekli tüm vitaminleri içerdiğinden ve su sakinleri tarafından iyi sindirildiklerinden dolayı, balıkları kaliteli kuru gıdalarla beslemek en uygunudur. Kuru yiyecekleri balıklara vermek ve saklamak çok daha kolaydır. Birinci sınıf kuru yem üretiminde lider Tetra yemlerini satın alarak sevdiğiniz evcil hayvanlarınızın gerekli tüm besinleri, vitaminleri almalarını, hep sağlıklı ve enerjik olmalarını sağlayabilirsiniz.
Aşağıdaki yemler Molileri beslemek için iyi bir seçim olacaktır:
- TetraMin, üretimi için 40’tan fazla seçilmiş hammaddenin kullanıldığı, 7 çeşit puldan oluşan özenle seçilmiş bir karışımdır. Balıklar için gerekli tüm vitaminleri, mineralleri ve mikroelementleri içerir. Pullar yüzeyde uzun süre yüzer ve yavaş yavaş dibe doğru iner, bu da ağzı yukarıya doğru olan balıkları beslemek için idealdir.
- TetraPro Algae, her türlü tropikal balık türü için yüksek kaliteli bir cips yemdir ve koruyucu düşük sıcaklık teknolojisiyle üretilmiştir. Artan besin değerine sahiptir ve kolay sindirilebilir. Otçul türlerin ihtiyaçlarını karşılamak için spirulina konsantresi içerir.
Balıkların günde birkaç kez beslenmesi gereklidir. Yem porsiyonları, tüm yemlerin birkaç dakika içinde yeneceği şekilde olmalıdır. Molilerin aşırı yemeye eğilimli olduğunu belirtmekte fayda var, bu nedenle onları azar azar beslemek ve haftalık olarak bir oruç günü düzenlemek gerekmektedir.
Üreme
Molileri üretmek deneyimsiz akvaristler için bile güç değildir ve neredeyse hiçbir çaba gerektirmez.
Öncelikle bir çift üretici seçmek gerekir. Molilerde cinsel dimorfizm belirgin bir şekilde ifa edildiğinden, bu önemli zorluklar çıkarmaz. Erkekler daha küçüktür ve hareketli bir gonopodyuma sahiptirler; bu, onların bir kopülasyon organı olarak (erkeğin cinsel ürünlerini dişinin karın boşluğuna sokmak için) kullandıkları değişime uğramış anal yüzgeçtir. Üreme sırasında gonopodyum, üzerinden cinsel ürünlerin aktığı bir oluk olarak kullanılır. Bunun üzerinde ayrıca döllenme sırasında daha iyi tutunmasına olanak sağlayan ve yavruların ortaya çıkma şansını kat kat artıran bir kanca da bulunur. Dişiler boyut olarak daha büyüktürler: daha kalın bir karınları, üçgen şeklinde bir anal yüzgeçleri vardır. Balıklarda cinsel olgunluk erkeklerde 8-12 ayda ve ddişilerde biraz daha erken; 5-6 ayda ortaya çıkar. Üreticiler olarak en güçlü ve en güzel bireyleri seçmek gerekir.
Diğer birçok balıktan farklı olarak Moliler yumurta bırakmaz, tamamen oluşmuş olan yavruları dünyaya getirirler. Yumurtaların gelişimi dişinin karın boşluğunda gerçekleşir. Bu üreme yöntemi, genç Molilerin hayatta kalma şansını arttırır. Erkek Molilerin cinsel ürünlerinin dişinin karnında uzun süre muhafaza edilebileceğini ve yeni oluşan yumurtayı periyodik olarak dölleyebileceğini belirtmek gereklidir. Bu nedenle, seleksiyon türlerinin üremesi için sadece bakire dişilerin (erkek olmadan yetiştirilen) kullanılmasına izin verilir.
Moliler hem ortak akvaryumlarda hem de kuluçkalıklarda çoğalabilirler. Ancak, akvaryumdaki komşular yavruları yemeyi umursamayacakları için ikinci seçenek önerilir. Yumurtalar, suyun sıcaklığına bağlı olarak anne karnında 30-40 günde gelişir. Son yumurtlama tarihi akılda tutularak, yaklaşık doğum tarihini hesaplamak mümkündür. Yumurtlamaya hazır olan dişi en az 5 litrelik bir akvaryuma konulmalıdır, daha küçük hacimdeki kaplarda balık ciddi stres yaşayacaktır. Yumurtlama kabına, yavrular için sığınak olacak olan çeşitli barınaklar ve bitkiler eklemek gereklidir. Anneleri bile yakayabilirse, yavruları hiç acımdan yiyecektir. Yumurtlama akvaryumunda havalandırma olmalıdır ve hızlı olmayan bir akışla filtreleme yapılması da çok iyi olacaktır. Sıcaklığı 26°C’de tutmak doğrusudur.
Yumurtlamaya hazır dişilerde birkaç önemli işaret vardır: karın şişmesi, anal yüzgecin yakınındaki koyu renkli beneğin büyümesi (siyah türlerde çok iyi fark edilmez), anal deliğin şişmesi ve yoğun bitki örtüsü içindeki dişilerin sıklıkla yalnız olması. Sıcaklıkta 1-2°C’lik bir artış ve su değişimi genellikle yavruların bırakılması için uyarıcı faktördür. Uyarımla acele etmek tavsiye edilmez, sonucunda az gelişmiş bir yavru elde edilebilir.
Molilerin dişileri çok doğurgandır. Bir dişi, büyüklüğüne ve yaşına bağlı olarak 50 ila 350 yavru bırakabilir. Yumurtlama genellikle sabah saatlerinde gerçekleşir. Yavrular çok büyüktür ve doğumdan itibaren kendi başlarına beslenebilirler. İlk önceleri bitkilerin dibinde ve yapraklarında yatarlar ancak sonra su sütununa yükselirler. Yumurtlamanın bitiminden sonra dişi çıkarılmalı ve yavruları yüksek proteinli yemlerle 3-4 kez beslenmeye alınmalıdır: yavrular için özel yiyecekler kullanabilir veya kuru balık yemi ince bir toz haline getirilebilir. Infusoria, salamura karides nauplii ve doğranmış tubifex de ilk yemek olarak uygun olacaktır. Yem iyi seçilirse ve su kalitesi bozulmazsa, yavruların çoğu hayatta kalacaktır. Moli yavruları kötü su kalitesine dayanamazlar, bu nedenle suyun normalden daha sık değiştirilmesi önerilir. Yumurtlama akvaryumundaki su biraz tuzlandırılabilir.
Yumurtlama akvaryumunda besleme koşullarının kötü olması durumunda, yavrular ölü veya erken doğabilir. Bu genellikle 28°C’nin üzerindeki su sıcaklıklarında yumurtlama sırasında görülür.
Zamanımızda, renk, gövde şekli, yüzgeçlerin şekli bakımından farklılık gösteren çok çeşitli ırklar dikkatli seleksiyon çalışmalarının sonucunda olmuştur. Bu süreçte, dört ana Moli türünün kendi aralarında rahatça melezlenme yeteneği önemli bir rol oynamıştır.