Ev akvaryumlarında kerevit beslenmesi balıklarınki kadar uzun bir geçmişe sahip değildir. Bu eklembacaklıların geniş bir şekilde yaygınlaşması yaklaşık yarım yüzyıl önce başlamamıştır. Başlangıçta, evde alışılmadık ve ciddi bakıma ihtiyaç duymayan bir hayvana sahip olmak isteyen meraklılar tarafından akvaryumlara yerleştirilmişlerdir. Ama sonra kerevitlerin popülaritesi hızla artmaya başlamıştır. Şimdilerde de yaygın olarak, “küçük kardeşlerinin” yani karideslerin bir adım arkasından gelmektedirler. Eklembacaklıların böylesine muhteşem temsilcilerini daha yakından inceleyelim.
İçindekiler
Genel bilgiler
Ev akvaryumlarında beslenen tüm kerevitler geniş On Ayaklı (Decapoda) kerevit grubunun temsilcileridir. Bu gruba bacaklarının sayısı nedeniyle böyle bir isim verilmiştir, bunlar beş çifttir ve bu çiftelerin ilki kıskaçlara dönüşmüştür.
Meraklılar genellikle Avustralya’nın güney enlemlerinden, Kuzey ve Güney Amerika’dan gelen kerevitleri beslemektedirler. Bunlar sıcak sularda yaşamaya daha iyi adapte olmuşlardır ve güzel renkleri vardır. Çoğu zaman, akvaryumda sıradan nehir kerevitlerini beslemek mümkün müdür sorusu ortaya çıkar. Bu mümkündür, ancak yerel kerevitlerin soğuk su kerevitleri olduğu göz önünde bulundurulmalıdır, bu nedenle, rahat edecekleri sıcaklığı sağlamak için akvaryumdaki suyun nasıl soğutulacağı konusu üzerinde düşünmek gereklidir.
Çoğu akvaryum kerevitinin vücut uzunluğu 15-30 cm’dir, bu da akvaryumun yeterince geniş olması gerektiği anlamına gelir. Küçük kaplarda sadece cüce türler beslenebilir (örneğin, Turuncu Meksika Kerevitleri). İlginç gerçek: Kerevitlerin tutsaklık altındaki yaşamları hakkındaki bilgilerin çoğu balık çiftliklerinde elde edilmiştir, çünkü bunların çoğu su ürünleri yetiştiriciliğinin önemli bir nesnesidir, bazen tadı büyük deniz kabuklularından bile aşağı olmayan değerli etleri için yetiştirilirler.
Kerevitler neden giderek daha çok evde bakılır hale geliyor? Bunun birkaç nedeni var:
- Kerevitlerin bakımı kolaydır. İhtiyaçları olan her şey uygun hacimde bir akvaryum, çok sayıda barınak, iyi filtreleme ve havalandırmadır. Bu eklembacaklılar için herhangi bir özel bakım koşulu yaratmaya gerek yoktur;
- Kerevit beslerken asla sorun yaşamazsınız. Bu hayvanlar omnivordur ve akvaryumun mükemmel temizlikçileridir, çünkü dipte kalan her türlü yemi yiyebilirler;
- Kerevitler şaşırtıcı davranışlar sergilerler. Örneğin, birçoğu akvaryumdaki dekorları kendi zevklerine göre yeniden düzenlemeyi sever. Eğer bir grup kerevit sahibiyseniz, bölge veya dişiler için heyecan verici savaşlar izleyebilirsiniz;
- Akvaryum kerevitleri genellikle parlak ve çekici bir gövde rengine sahiptir;
- Son olarak, birçok kerevit türü balıklarla mükemmel bir şekilde geçinir ve bu da onları ortak akvaryumlarda beslemenizi mümkün kılar.
Dış görünüş
Akvaryum kerevitleri genel yapı olarak neredeyse aynıdırlar. Gövdesi iki bölümden oluşur: büyük bir sefalotoraks ve karın.
Birinci bölüm yoğun bir kabukla (zırhla) kaplıdır, kerevitin tüm hayati organları bunun altında bulunmaktadır. Ön kısımda duyu organları vardır: saplarda hareketli gözler, kısa antenler – antenler ve uzun antenler (dokunma ve koku alma organları). Yürüme bacakları, bir hareket organı görevi gören sefalotoraksa bağlıdır. Kerevitlerde beş çift bacak vardır, ancak ilkinde kerevitlerin toprağı kazmalarına, yiyecek parçalarını kesmelerine ve rakipleriyle savaşmalarına yardımcı olacak kıskaçlar bulunmaktadır. Sefalotoraksın alt kısmında, yiyecekleri yakalayan ve tutan alt çeneler ve ayrıca gerçek çeneler bulunmaktadır.
Kerevitin karnı hareketlidir, birkaç bölümden oluşur. Alt kısımda yüzme bacakları (pleopodlar) bulunur. Bunlar erkeklerde yüzme ve çiftleşme sırasında (ilk çift) kullanılırlar ve dişilerde ise yumurtaları bağlama yeri olarak hizmet ederler. Pleopodların sürekli hareketi yumurtaların aralıksız olarak havalandırılmasını sağlar. Karnı geniş bir kuyruk yüzgeciyle sona erer. Tehlike durumunda veya eşit olmayan bir düşmanla karşılaşma durumunda kerevit, bir toz sütunu kaldırmak ve hızla geri çekilmek için kuyruğunun keskin bir şekilde daraltarak kullanabilir.
Akvaryum kerevitlerinin gövde uzunlukları farklıdır ve belirli türlere bağlıdır. En küçük temsilciler zar zor 5 cm’ye kadar büyürler, büyük bireyler 15-30 cm uzunluğa ulaşabilirler.
Kerevitlerin rengi son derece çeşitlidir: parlak mavi, turuncu, kırmızı, mermer vb. renklerde olabilirler. Kerevitin gövde rengi büyük ölçüde çevreye, rahatlık seviyesine ve beslenmeye bağlıdır.
Akvaryum kerevitlerinin ömrü 3-5 yıldır.
Yaşam alanı
Akvaryum kerevitlerinin yaşam alanı oldukça geniştir. Kerevitlere Orta, Kuzey ve Güney Amerika, Avustralya, Yeni Gine, Madagaskar’daki su kütlelerinde rastlamak mümkündür.
Yavaş akan, durgun su kütleleri veya bataklıklar kerevitler için tipik biyotoptur. Kıyı şeridinin yakınındaki tenha yerleri tercih ederler. Odun kütüklerinin arasına saklanırlar ya da toprakta yuvalar kazarlar.
Mermer kerevit gibi bazı türler, akvaristler tarafından doğal su kütlelerine salındıkları için gezegenin bazı bölgelerinde istilacı hale gelmişlerdir.
Cinsler
Mavi Florida Kereviti (Procambarus alleni)
Bu kerevitin doğal yaşam alanı ABD’nin güneyidir. Bu türün doğal rengi kahverengidir, ancak seleksiyoncuların çalışmaları sayesinde zengin mavi renklere sahip eklembacaklılar elde edilebilmiştir. Maksimum gövde boyu 10 cm’dir.
Besleme için 100 litre hacimden başlayan akvaryum önerilir. Canlı bitkilerle uyumsuzdurlar. Bu kerevitleri balıklarla birlikte beslememek de iyi olacaktır. Ev koşullarında gayet iyi çoğalırlar. Akvaryumda ortalama yaşam süresi 5-7 yıldır.
Kırmızı Bataklık Kereviti (Procambarus clarkii)
Bu kerevit, Kuzey Amerika’nın güneydoğusundaki bataklıkların sakinidir. Maksimum gövde uzunluğu 20 cm’dir, ancak kerevit, akvaryumlarda nadiren 10-12 cm’den fazla büyür. Rengi mavi-mordan koyu kahverengiye kadar değişir. En çok takdir edilen bireyler parlak kırmızı renkli olanlardır. Bu kabuğunun renginin beslenmeye büyük ölçüde bağlı olduğu belirtilmektedir.
Kırmızı Bataklık Kerevitini tek başına veya çift olarak 70 litre hacimden başlayan akvaryumlarda beslemek iyi olacaktır. Sert yapraklı bitkilerin kullanılması tercih edilir, kerevit narin bitkileri yiyecektir. Hareketli balıklarla iyi geçinir, ancak açsa bunları avlamaya başlayabilir.
Avustralya Yabbie Kereviti (Cherax destructor)
Bu kerevitin ikinci adı Yok Edici Yabbie’dir. Ancak yıkıcı özellikleri büyük ölçüde abartılmıştır. Bu, kolayca 20-30 cm’ye kadar büyüyen büyük bir kerevittir. Gövde rengi mavidir, çok parlaktır. Büyük boyutu, güzel rengi ve devasa kıskaçları bu türün bireylerini olağanüstü derece muhteşem kılar. Doğada güney ve güneydoğu Avustralya’da bulunur.
Büyük bir toprak tabakasının olduğu 100 litre hacminde bir akvaryum önerilir, çünkü Yıkıcı Yabbie yuva kazmayı çok sever.
Büyük boyuna rağmen akvaryum balıklarına karşı dostça davranır. Ortak akvaryumlarda beslenmesi mümkündür. Bununla birlikte, canlı bitkileri unutmanız gerekecektir, çünkü bunların çoğu Yıkıcı Yabbie tarafından kasıtlı olarak yok edilecektir.
Avustralya Kırmızı Kıskaçlı Kereviti (Cherax quadricarinatus)
Bu kerevite pazarda “kırmızı kıskaç” adı altında rastlamak mümkündür. Bu isim, cinsel olarak olgunlaşmış erkeklerin kıskaçlarında karakteristik parlak kırmızı çıkıntılarının olmasıyla ilişkilidir. Maksimum gövde büyüklüğü 40 cm’ye kadardır (akvaryumlarda genellikle 20 cm’den fazla değildir). Kerevit ev koşullarında 5 yıla kadar yaşayabilir.
Doğal yaşam alanı Avustralya ve Yeni Gine’dir. Birkaç kereviti beslemek için, çok sayıda barınağa sahip 170-200 litrelik bir akvaryuma ihtiyaç olacaktır. Kerevite “oyuncakların” (renkli çakıl taşları, küçük mağaralar, yapay bitkiler vb.) verilmesi tavsiye edilir. Bu eklembacaklılar onları zevklerine göre akvaryumun etrafına yerleştirmeyi çok severler, bu süreci gözlemlemek son derece ilginç olacaktır. Sadece orta boyutta aktif balıklarla uyumludur. Üreme sırasında yüksek doğurganlık kaydedilmiştir.
Mavi Küba Kereviti (Procambarus cubensis)
Meraklıların akvaryumlarda görülen ilk kabuklu türlerinden biridir. Bu küçük kerevit 12 cm’ye kadar büyür. Gövde rengi, bunu ancak 1,5-2 yaşında kazanmasına rağmen, mavinin çeşitli tonlarıyla temsil edilir. Akvaryumda yaşam süresi 3 yıla kadardır.
Doğal ortamda Küba Adasının su kütlelerinde yaşar. Bir kerevit için en az 50 litre su gereklidir. Balıklara saldırmaya teşebbüs edebilir, bu nedenle doğru komşuların seçilmesi önemlidir. Sert yapraklı ve kök sistemi güçlü olan bitkilerin seçilmesi iyi olacaktır.
Meksika Cüce Portakal Kereviti (Cambarellus patzcuarensis var. Orange)
Bu kerevitin boyu 5 cm’yi geçmez, bu nedenle orta boyuttaki akvaryumlarda beslemek için ideal bir aday olacaktır. Zengin kırmızı-turuncu renkleri dikkati hemen çeker.
50 litre hacimden başlayan akvaryumlarda birkaç kerevit beslenebilir. Meksika Cüce Kerevitler barışsever bir mizaca sahiptirler, hemen hemen her tür sakin balıkla birlikte beslenebilirler. Ayrıca bu tür, canlı bitkileri yok etmez, bu onu daha da çekici kılmaktadır.
Mermer Kerevit (Procambarus fallax forma virginalis)
Mermer kerevitlerin kendine has özellikleri vardır. Bu türün bütün bireyleri dişidir ve döllenmeden çoğalırlar. Bu sürece partenogenez denir.
Mermer Kerevit akvaryumda 15 cm uzunluğa ulaşabilir. Rengi ilginçtir: yeşilimsi veya kahverengi bir arka plan üzerinde mermer lekelerini andıran bir desen vardır. 40 litreden başlayan hacimde bir akvaryum önerilir.
Üreme için sadece bir birey yeterli olduğu için, çok sayıda yavrunun oluşması sorunu keskin bir şekilde ortaya çıkar.
Bakım ve besleme
Kerevitlerin besleneceği akvaryum öncelikle hayvanların maksimum boyutlarına göre seçilir. Eğer söz konusu Meksika Cüce Kereviti ise bu durumda 40-60 litrelik bir hacim yeterli olacaktır. Eğer söz konusu Yok Edici Yabbie ise en az 100 litrelik bir akvaryuma ihtiyaç olacaktır. Eklembacaklıların kaçamaması için akvaryumun bir kapakla donatılması gerekir.
Maksimum dip alanına sahip akvaryumları seçmek en iyisi olacaktır, çünkü eklembacaklılar hayatlarının çoğunu burada geçirirler. Akvaryum kerevitleri zamanlarının çoğunu toprağı kazmakla geçirmeyi çok severler. Bu nedenle, 2-3 mm çapında orta büyüklükte yuvarlak çakıllarda karar kılmak iyi olacaktır, böylece suya mümkün olduğunca az tortu yükselecek ve kerevit de kabuk değiştirme sürecinde rahatsızlık yaşamayacaktır. Toprak tabakasının büyük yapılması tercih edilir.
Akvaryumun dekorasyonuna da çok dikkat edilmelidir. Akvaryumda mümkün olduğunca çok sayıda barınak olması çok önemlidir. En popüler seçenekler şunlardır: seramik ve plastik borular, mağaralar, dalgaların karaya attığı odunlar, yarım hindistancevizi kabukları, seramik kaplar vb. Aynı akvaryumda birden fazla kerevitiniz varsa, barınaklar bölgenin imar edilmesine ve çatışmaların sayısını azaltmaya olanak tanır. Ama en önemlisi, hayatının en tehlikeli döneminde, yani kabuk değiştirdikten sonra, bunların kerevitler için sığınak olmalarıdır.
Doğadaki birçok kerevit, meraklı olanlar bazen kendileri için yiyecek buldukları karaya çıkarlar. Bu nedenle, onlar için küçük kara adalarının oluşturulması önerilir. Bunun için dalgaların karaya attığı odun kütüğü mükemmel olacaktır. Ancak bunu kerevitin akvaryumdan çıkamayacağı şekilde yerleştirin, çünkü kerevit, su olmazsa çabucak ölecektir.
Doğada kerevitlerin genellikle bataklıklarda yaşadığı gerçeğine rağmen, su kalitesine oldukça duyarlıdırlar. Onları sadece yerleşik bir dengeye sahip akvaryumlara koymalıdır. Kaliteli filtrelemenin sağlanması çok önemlidir. Bu durumda, genellikle güçlü iç filtrelerin kullanılması tavsiye edilir. Mesele şu ki, dış filtrelerin hortumları kerevit için akvaryumdan kolayca çıkabileceği bir “merdiven” haline gelebilir. İyi filtreleme çok önemlidir, çünkü meraklı kerevitler yemleri yedeklerler ve bu da su kalitesini bozabilir. Akım hafif veya orta derecede olabilir.
Kerevitlerin bulunduğu akvaryumun havalandırmasının kaliteli olmasına da dikkat edin. Özellikle yaz aylarında, su sıcaklığı yükseldiğinde ve sudaki oksijen çözünürlüğü azaldığında.
Şimdi kerevitlerin rahatlığı için suyun parametreleri hakkında birkaç şey söyleyelim. Birçok (hatta tropikal) tür orta derecede ılık suda yaşar, bu nedenle akvaryumda sıcaklığın ciddi şekilde yükselmesine izin verilmemelidir. Ancak kerevitler için yumuşak su uygun değildir. Bunun nedeni, kabuk değiştirmeden sonra yeni bir kabuk oluşturmak için kalsiyumun gerekli olması, bunun da yumuşak suda çok az miktarda bulunması ve böylelikle kabuk değiştirme ile ilgili sorunlara yol açabilecek olmasıdır.
Akvaryum kerevitlerini beslemek için en uygun parametreler: Sıcaklık= 22-25°C, pH= 6.5-7.5, GH= 10-20.
Tehlikeli bileşiklerin artmasını önlemek için haftada bir kez akvaryumdaki suyun % 20’sinin değiştirilmesi gereklidir. Genel olarak su değiştirme için kullanılan musluk suyu, klor veya ağır metal bileşiklerini içerdiğinden ötürü kerevitler için tehlikeli olabilir. Bu nedenle, her su değiştirme işleminde tehlikeli maddeleri anında bağlayan ve suyu omurgasızlar için yaşanabilir hale getiren Tetra Crusta AquaSafe dengeleyiciyi kullanın.
Çoğu akvaryum kereviti türü canlı bitkilerle uyumlu değildir. Canlı bitkileri koparır ya da sökerler. Yine de bitki dikmeye karar verirseniz, yüzen türler olan Ricciia, Pistia, Boynuz Yaprağı en uygunları olacaktır. Sert yapraklı türler olan Anubiasları, Kriptokorinleri de deneyebilirsiniz, ancak bunlar da her zaman kabukluların saldırısına dayanamazlar. Sadece Meksika Cüce Kerevitleri canlı bitkilere oldukça iyi davranırlar ve bitki akvaryumlarında iyi bir şekilde uyum sağlarlar.
Kerevitler çoğunlukla gece hayat tarzı yürütürler.
Kabuk Değiştirme
Tüm akvaryum kerevitleri kabuk değiştirir, yani periyodik olarak eski kabuğu dökerler, bunun yerine yenisi gelir. Bu süreç, kerevitin dış kabuğunun gerilerek, kerevitin büyümesine imkan vermeyeceği gerçeği ile ilişkilidir. Kabuk değiştirme sırasında kerevit “kabuğundan” çıkar ve bunun yerine gelen yeni kabuk bir süre yumuşak kalır ve kerevetin büyümesine imkân verir.
Kabuk değiştirme sıklığı kerevitin yaşına bağlıdır, hayvan ne kadar gençse o kadar sık olur.
Ayrıca, kabuk değiştirme, kabuklulara kayıp uzuvlarını onarma imkânı sağlar. Kerevit bir kavgada veya önceki kabuğundan çekemediği durumlarda uzuvlarını kaybedebilir. Örneğin, kıskaç 2-3 kabuk değiştirmede tamamen iyileşebilir.
Aynı zamanda, kabuk değiştirme kerevitin hayatındaki çok zor bir dönemdir. Sonuçta, yumuşak örtü onu koruyamaz, bu nedenle en zararsız komşu olan balık bile kerevitin (ölümcül olanlar da dâhil olmak üzere) yaralar almasına neden olabilir, kendi akrabalarından bahsetmiyoruz bile. Bu nedenle kabuk değiştirmeden önce ve bundan birkaç gün sonra kerevitler barınaklarda saklanırlar, burunlarının ucunu bile çıkartmazlar.
Kabuk değiştirmenin sorunsuz bir şekilde geçmesi için akvaryumdaki suyun çok yumuşak olmaması gereklidir. Suda iyot gibi bir eser elementin bulunması da çok önemlidir. Bu, kerevitin kitin kabuğunun oluşumunda önemli bir rol oynayacaktır. Tetra Vital vitamin preparatı, bu elementin sudaki eksikliğini telafi etmeye yardımcı olacaktır.
Atılan kabukları akvaryumdan çıkarmamak çok önemlidir. Kerevit için önemli bir element kaynağıdır ve kısa süre içinde hayvan tarafından tamamen kullanılacaktır. Kabuk değiştirmeden sonra tamamen iyileşme genellikle 3-4 gün sürer.
Uyumluluk
Kerevitlerin hoş özelliklerinden biri, akvaryum balıkları ile birlikte yaşama yetenekleridir. Elbette, bu her tür için geçerli değildir, ancak çoğu zaman kerevitler oldukça barışseverdir. Bununla birlikte, her balık türü süs eklembacaklılarıyla uyumlu değildir. Kerevitler aktif avcılar değildir, ancak kıskaçlarıyla küçük veya aheste aheste dolaşan bir balığı kolayca yakalayabilirler. Bu nedenle, komşu olarak aktif olarak yüzen orta boyuttaki balıkları seçmek iyi olacaktır. Barbuslar, Moliler, Gökkuşağı Balıkları, Zebra Balığı, büyük Tetralar oldukça uygundur.
Peçe yüzgeçleri olan bireyler kerevitlerle birlikte beslememelidir: bu on ayaklı hayvanlar peçe yüzgeçleri çabucak koparacaklardır. Bu, çoğunlukla, geceleri, balıklar dinlenmek için dibe indiklerinde olur. Burası onların kerevitler için av oldukları yerdir. Japon Balıkları, Melek Balıkları, Betalar bu türlere dahildir.
Yayın balıkları da (Koridorlar, Thorakatumlar) kötü komşular olacaktır, çünkü kerevitlerle aynı bölgede yaşayacaklar ve yiyecek rakipleri olacaklardır.
Akvaryum kerevitleri hiçbir durumda Cikletlerle birlikte beslenemez. Büyük yırtıcı balıklar, özellikle kabuk değiştirme döneminde eklembacaklılara karşı ciddi bir tehdit oluşturmaktadır.
Kerevitlerin akrabalarıyla ilişkileri çok iyi değildir. Bu hayvanlar bölgeseldir ve erkekler bazen oldukça agresif çatışmalar gerçekleştirirler ve bu da genellikle uzuv kaybına yol açar. Kerevitler gruplar halinde sadece yüksek hacimli bir akvaryum ve yeterli sayıda barınak olması koşuluyla beslenebilir. Bu nedenle, ideal seçenek, iki farklı cinsiyetten bireyi birlikte beslemek olacaktır, ayrıca, böylece er ya da geç yavru alabilirsiniz.
Akvaryum kerevitlerinin yemlenmesi
Akvaristler için ev koşullarında kerevit beslemek zor değildir. Bu hayvanlar omnivordurlar ve ayaklarının altında bulabilecekleri her şeyi yiyeceklerdir: her türlü balık yemi, suda yaşayan bitkilerin ölü kısımları, sebze parçaları. Ölen balıkları da göz ardı etmezler. Bunlar gerçekten de akvaryumun “temizlikçileridir”.
Bununla birlikte, dengeli olmamaları, tüm besin maddelerini içermedikleri ve akvaryumda uzun süre kaldıklarında su kalitesini hızla bozabilecekleri gibi çeşitli nedenlerden dolayı kerevitlerin doğal yemlerle beslenmesi önerilmemektedir.
Bu eklembacaklıları Tetra Crusta serisi kabuklular için özel olarak tasarlanmış olan yemlerle beslemek en iyisi olacaktır. Özel olarak seçilmiş bir besin elementleri ve vitamin kompleksi kerevitlerinize sağlık ve uzun ömür verecektir. Kaliteli beslenme iyi bir büyüme ve doğru bir şekilde kabuk değiştirme sağlayacaktır.
Ayrıca kerevitleri beslemek için dip sakinleri için tasarlanmış olan Tetra WaferMix veya Tetra Pleco Spirulina Wafers gibi çok amaçlı yemler de kullanılabilir. Kaliteli kuru yemlerin ana avantajlarından biri, suda şeklini uzun süre koruyabilmesidir, bu da suyun kirlenmeyeceği anlamına gelmektedir.
Akvaryum kerevitlerini yemlemekten bahsetmişken, kurutulmuş yaprakları kullanma gerekliliğinden de bahsetmeliyiz. Çoğu zaman bu amaçla meşe, kızılağaç veya Hint bademi yaprakları kullanılır. Bunlar akvaryumun dibine yerleştirilirler ve sadece kerevitler için mükemmel bir gübreleme görevi görmezler, aynı zamanda suya yararlı tanenler de salgılarlar.
Genç kerevitleri günlük olarak beslemek gerekir, yetişkinlerin haftada 3 kez beslenmesi yeterlidir.
Üreme ve çoğaltma
Akvaryum kerevitlerinin ev koşullarında üremesi, akvaristin ciddi bir çaba göstermesini gerektirmez. Eğer bir çifti bir araya getirilip, onlara güzel bir ortam yaratılırsa, yavruların ortaya çıkması çok sürmez.
Kerevitlerde cinsel olgunluk hızla ortaya çıkar, genellikle altı aylıkken çiftleşebilecek duruma gelirler. Bir erkeği dişiden ayırt etmek zor değildir. Bunu yapmak için, bireyi sırt üstü çevirmek ve ilk çift yüzme bacaklarına – pleopodlara dikkatlice bakmak gerekir. Bunlar, erkeklerde uzundurlar ve bir çiftleşme organı olarak hizmet ederler, dişilerde ise normal uzunluktadırlar.
Kerevitlerde çiftleşme süresi, kabuk değiştirme ile yakından ilişkilidir. Sıradaki kabuğun atılmasından sonra dişi, erkeğin cinsel isteğini artıran feromonları suya salmaya başlar. Erkekler dişiyi aramak için akvaryumda dolaşmaya başlarlar. Bu “kovalamaca” birkaç saate kadar sürebilir. Bir erkek bir dişiyi yakaladığında onu sırt üstü çevirir ve kıskaçlarını kendi kıskaçlarıyla tutar, ardından çiftleşme gerçekleşir.
Yaklaşık 20 gün sonra döllenmiş olan dişi, yumurtaları bırakır, bunlar pleopodlara tutunurlar. Yüzme bacakları sürekli hareket eder ve yumurtaların yakınında bir su akımı oluşturur. Bu süre zarfında mümkünse, dişi ayrı bir yumurtlama akvaryumuna yerleştirilmelidir.
Yumurtalı dişi zamanının çoğunu barınakta geçirir, dahası, bazı türlerde erkek, dişinin “evin” dışında olduğunu fark ederse onu geri sokar. Bu süre zarfında yemin, dişinin barınağının hemen önüne konması tavsiye edilir, böylece yemin peşinden koşmak zorunda kalmaz.
Yumurta inkübasyonu farklı süreler alır ve suyun türüne ve sıcaklığına bağlıdır. Ortalama olarak 20 gün sürer. Dişinin “gebeliğinin” sonunda yumurtalar incelenirse, siyah noktalar açıkça fark edilebilir; bunlar müstakbel kabukluların gözleridir. Yumurtadan çıkan genç bireyler ebeveynlerinin küçültülmüş bir kopyasıdır. İlk başta annelerinden ayrılmazlar ve annenin pleopodlarına asılırlar. İlk kabuk değiştirmeden sonra bağımsız olarak yiyecek aramaya başlarlar, ancak yine de anneye yakın dururlar. İkinci kabuk değiştirmeden sonra, kerevitler oldukça bağımsız hale gelirler.
Genç kerevitler çok düzensiz bir şekilde büyürler, bu nedenle küçük kerevitlerin daha büyük akrabaları tarafından yenilmesinin engellenmesi için düzenli sınıflandırma yapılmalıdır.